Zesde leerjaar - De Grote Boomgaard

Deze week was er heel wat te beleven op school. Dinsdag begon al meteen bijzonder. Er was een nationale staking in het hele land. Daardoor waren veel leerkrachten niet aanwezig. Toch bleef de school open voor opvang. In de opvang was het rustiger dan normaal. De kinderen die er waren, vonden dat soms best fijn. Sommigen genoten van de stilte. Anderen misten het rumoer van een gewone schooldag. De begeleiders zorgden voor leuke activiteiten. Er werden spelletjes gespeeld. Er werd ook geknutseld en getekend. Sommige kinderen werkten aan taken. Andere kinderen lazen een spannend boek. Het voelde een beetje als een onverwachte pauze. Toch hoopten velen dat de lessen snel weer zouden starten.

Woensdag was er opnieuw een nationale staking. Dat betekende dat de opvang nog een dag doorging. Opnieuw was het rustig op de speelplaats. De sfeer was ontspannen. Sommige kinderen maakten nieuwe vrienden in de opvang. Anderen speelden de hele ochtend gezelschapsspelletjes.

Donderdag gingen de lessen eindelijk weer verder. Dat kwam goed uit, want er stond veel op het programma. In de les geschiedenis leerden we over de Eerste Wereldoorlog. We ontdekten hoe zwaar de oorlog op zee was. We leerden dat oorlogsschepen vaak in grote gevechten belandden. Duikboten speelden een belangrijke rol. Veel schepen zonken door torpedo’s. Aan land was het leven niet minder gevaarlijk. In de loopgraven woonden soldaten wekenlang. Ze sliepen in modderige gangen. Het was er koud en nat. De soldaten moesten constant opletten voor vijandelijke aanvallen. Het leven in de loopgraven was zwaar en angstaanjagend. Toch bleven de soldaten vechten voor hun land. Iedereen in de klas luisterde aandachtig. De beelden en verhalen maakten veel indruk.

In de rekenles kregen we een nieuw onderwerp. We leerden werken met de regel van drie. Dat klinkt moeilijk, maar eigenlijk valt het best mee. We gebruikten de regel van drie om lengtes te berekenen. We gebruikten hem ook om afstanden uit te rekenen. Soms moesten we er prijzen mee bepalen. Het was even oefenen. Maar na een tijdje begon het logisch te worden. De meester gaf voorbeelden uit het echte leven. Daardoor begrepen we beter waarom de regel handig is. Sommige kinderen vonden de oefeningen leuk. Andere kinderen moesten nog wat oefenen. Iedereen deed goed zijn best. De meester was trots op de vooruitgang.

Hallo lieve zesdeklassers en ouders!

Deze week stond volledig in het teken van kleur – letterlijk én figuurlijk!
Vrijdag is het eindelijk zover: het forum waar we al dagen zo hard voor oefenen. Iedereen heeft zijn best gedaan, en dat mag gezien worden!

We kozen voor een vrolijk, grappig én een tikkeltje spannend thema. De leerlingen hebben samen een toneel geschreven over een unicorn die plots verandert in een ezel en daarbij al zijn prachtige kleuren verliest. Hoe dat komt? Dat ontdekken jullie tijdens het forum! Wat we wel al kunnen verklappen, is dat het verhaal een mooie boodschap heeft over jezelf blijven, samenwerken en vertrouwen hebben in je eigen kracht – zelfs als de kleuren even verdwijnen.

De hele week werd er gerepeteerd:

teksten werden ingestudeerd en er werd stevig geoefend op timing, expressie en samenspel.

Het was fantastisch om te zien hoe iedereen zijn rol met zoveel enthousiasme opnam. De klas veranderde soms in een echte theaterzaal!

We kijken ernaar uit om vrijdag ons verhaal met jullie te delen.
Tot dan – en laat het forum stralen in alle kleuren van de regenboog! 🌈

Zoals elke week hielden twee kinderen uit de derde graad hun actua-momentje, beter gekend als het nieuws van de week. Deze keer was het de beurt aan Bo en Ivarr die hun nieuws mochten presenteren. Na elke presentatie krijgen ze hun positieve puntjes en hun werkpunten te horen.

Op donderdag was er een bezoekcaan het CLB gepland, waarbij er medische proeven werden uitgevoerd. Zo kregen de kinderen oor- en zichttesten.

Deze week zijn we ook gestart met een nieuw WO-thema, namelijk over de Eerste Wereldoorlog. De komende weken behandelen we dit onderwerp nog gedetailleerder.

Deze week hadden we twee dagen bezoek van juf Manon!

Juf Manon is een stagiaire, dat betekent dat ze nog studeert om later zelf juf te worden. Ze kwam eens kennismaken met onze klas en om te zien hoe het eraan toe gaat in het zesde leerjaar.

We speelden samen een paar leuke kennismakingsspelletjes. Eén van de spelletjes was met een bal en een Frans liedje dat was supertof! Terwijl we de bal doorgaven, leerden we elkaar beter kennen. Er werd veel gelachen en iedereen deed enthousiast mee.

Juf Manon vond het ook heel fijn in onze klas. Ze zei dat we een leuke en vrolijke groep zijn. 😄In november komt ze terug om een paar lesjes te geven. We zijn al benieuwd wat ze dan allemaal voor ons in petto heeft!

Tot snel, juf Manon! 👋

Wat een boeiende en leerrijke week hebben we achter de rug! We hebben zoveel ontdekt, geoefend en gelachen dat de dagen voorbij vlogen. Deze week stond in het teken van het menselijk lichaam, wiskunde, en drama. Een echte mix van denken, doen en beleven!

We begonnen de week met het ademhalingsstelsel. Samen dachten we na over hoe we eigenlijk ademhalen. Iedereen ademt natuurlijk de hele tijd, maar hoe werkt dat precies? We leerden dat de lucht via onze neus of mond naar binnen gaat, langs de luchtpijp en naar onze longen. Daar wordt zuurstof opgenomen in het bloed. Dat zuurstof reist dan naar alle delen van ons lichaam. En wist je dat we koolstofdioxide weer uitademen? Dat gas moet ons lichaam juist kwijt.

Later in de week stapten we over naar het spijsverteringsstelsel. Dat klonk voor sommigen eerst een beetje raar – “gaat dat over eten?” Ja, precies! We volgden het pad van een boterham door ons lichaam: van mond tot maag, en verder tot in de darmen. We ontdekten dat ons lichaam eigenlijk een soort fabriek is die voedsel omzet in energie. We leerden woorden zoals slokdarm, maag, dunne darm, en dikke darm. En ook hier maakten we een schematische tekening. We keken een kort filmpje waarin we zagen hoe de spijsvertering stap voor stap verloopt. Er kwamen heel wat ‘wow’-reacties toen we zagen wat er in onze buik allemaal gebeurt zonder dat we het merken! Daarna deden we een quiz. De vragen waren niet makkelijk, maar iedereen deed enthousiast mee. “Wat gebeurt er met het eten in de mond?” “Waar komen de voedingsstoffen in het bloed terecht?” De klas vulde luidkeels de antwoorden aan, en het was duidelijk dat we er al heel wat van wisten.

In wiskunde oefenden we verder met oppervlakte. We herhaalden hoe we de oppervlakte van verschillende vormen kunnen berekenen: rechthoeken, driehoeken en samengestelde figuren. Het was soms even puzzelen, maar stap voor stap lukte het steeds beter.We leerden ook om eenheden te herleiden. Van cm² naar m², en zelfs naar mm²! In het begin was dat een beetje verwarrend – al die nullen en komma’s – maar met wat extra oefening kregen we het onder de knie. We deden een spelletje waarbij we de juiste oppervlakte moesten schatten van voorwerpen in de klas. “Hoeveel cm² is het blad van mijn schrift?” “Hoe groot is de tafel?” Zo werd rekenen ineens heel concreet.

En alsof dat nog niet genoeg was, hadden we ook een geweldige dramal les! Iedereen mocht een eigen toneelstuk bedenken en uitvoeren. De groepjes verzonnen zelf hun verhaal, personages en dialogen. Er waren grappige stukken, spannende scènes en zelfs een paar ontroerende momenten.We oefenden op onze intonatie, houding en gezichtsuitdrukking. Sommigen waren eerst een beetje zenuwachtig, maar zodra het applaus kwam, straalden ze van trots. De klas veranderde in een echt podium, en iedereen kreeg de kans om te schitteren. Na alle voorstellingen gaven we elkaar feedback: wat ging goed, wat kon nog beter? We leerden hoe je op een vriendelijke manier iets kunt zeggen dat helpt om te groeien. Dat was niet alleen leerzaam, maar ook fijn om te doen.Aan het einde van de week blikten we terug. We hadden geleerd hoe ons lichaam werkt, hoe je oppervlaktes berekent, en hoe je toneel kunt spelen met overtuiging. Dat is een heleboel! We beseften dat leren niet alleen uit boeken komt, maar ook uit doen, proberen en samenwerken. Soms was het moeilijk, soms hilarisch, maar altijd interessant.Volgende week starten we met nieuwe uitdagingen, maar eerst mogen we even trots zijn op wat we deze week allemaal bereikt hebben.

Deze week was het in onze klas een beetje anders dan normaal. Iedereen kreeg namelijk de opdracht om een spreekbeurt van 2 minuten te houden. Het thema? Een artiest of kunstenaar die je bewondert!

Het was spannend, want twee minuten lijken misschien kort, maar je moet toch goed nadenken wat je precies gaat vertellen. Sommige kinderen kozen een zanger of zangeres, anderen vertelden over een schilder, een acteur of zelfs een bekende YouTuber.

We hebben veel geleerd:

Dat artiesten vaak heel hard moeten oefenen voor ze succes hebben.

Dat kunstenaars hun eigen manier hebben om gevoelens te tonen.

Dat er niet één soort “kunst” is: muziek, dans, tekenen, toneel… het hoort er allemaal bij.

Wat ons ook opviel: iedereen vertelde het verhaal op een eigen manier. Sommigen gebruikten foto’s of muziekfragmenten, anderen maakten tekeningen of namen attributen mee. Zo werd elke spreekbeurt uniek!

En het mooiste? We ontdekten dat we allemaal wel iemand hebben die ons inspireert. Misschien wordt iemand uit onze klas later zelf een bekende artiest of kunstenaar. Wie weet!

Wat een spannende week voor onze klas! Op donderdag trokken we naar Hoeve Vandewalle voor de verkiezingen van de kindergemeenteraad van Kuurne. Iedereen mocht stemmen en de spanning was te voelen in de lucht. Met trots kunnen we vertellen dat Doua Ferhi verkozen werd tot kinderschepen van Mobiliteit en Klimaat en dat Harika Vantieghem een plekje kreeg als kindergemeenteraadslid.

Een hele mooie prestatie! Op zondag vond de officiële ceremonie plaats in het gemeentehuis. Daar werden alle verkozen kinderen plechtig voorgesteld en kregen ze hun lintje. Onze school mocht terecht glunderen: wij hebben nu vertegenwoordigers die de stem van de kinderen uit Kuurne laten horen.We wensen Doua en Harika veel succes met hun nieuwe taak. Wij zijn alvast benieuwd naar de ideeën die ze zullen inbrengen om Kuurne nog kindvriendelijker, groener en veiliger te maken!

Vandaag was een superleuke dag in onze school! De kinderen van het zesde leerjaar hebben kennisgemaakt met hun nieuwe buddy uit het eerste leerjaar. Dat betekent dat ieder van ons een vriendje of vriendinnetje krijgt waar we dit schooljaar extra voor zullen zorgen.We begonnen met het kiezen van onze buddy’s. Sommigen waren eerst wat verlegen, anderen begonnen meteen vrolijk te praten. Maar al snel voelde het alsof we elkaar al lang kenden. Daarna gingen we samen aan de slag tijdens de knutselles. Het zesde leerjaar maakte, met hulp van hun buddy, een poppetje dat het kind van het eerste leerjaar voorstelt. Zo kreeg ieder kind een eigen mini-versie van zichzelf! Er waren poppetjes met vlechtjes, petjes, gekleurde schoenen, en zelfs eentje met een brilletje. Iedereen deed zijn best om de poppetjes echt op hun buddy te laten lijken. Toen alle werkjes klaar waren, stonden er een heleboel vrolijke figuurtjes te pronken. Maar het mooiste van alles was de trots in de ogen van de kinderen van het eerste leerjaar, die hun eigen poppetje herkenden.Dit was pas het begin van een heel fijn buddy-jaar. Samen zullen we spelen, leren, elkaar helpen en plezier maken. We zijn er helemaal klaar voor!

Deze week was het eindelijk zover: bosklassen in Durbuy!
We hebben samen zoveel beleefd en gelachen dat we het nooit meer zullen vergeten!

We sliepen op het kampeerterrein Green Fields, in de mooiste cocoon tenten.
Dat voelde een beetje alsof we in een magische boomhut logeerden. ’s Avonds konden we gezellig kletsen, luisteren naar de geluiden van de natuur en natuurlijk … af en toe giechelen tot we écht moesten slapen.

Overdag stonden er superleuke activiteiten op het programma:
– Speleologie: met een helm en een lampje op ons hoofd kropen we door mysterieuze grotten. Spannend, maar ook heel stoer!
– Tube sliding: op een grote band gleden we naar beneden, sneller en sneller. Iedereen gilde en lachte tegelijk.
– Fast tag: rennen, ontwijken en zoveel mogelijk punten proberen te verdienen – een spel vol actie!
– Nettenparcours: hoog in de lucht klimmen en klauteren in grote netten. Het leek wel een avonturenpark tussen de bomen.
– Fotozoektocht in Durbuy: met groepjes door het stadje trekken, aanwijzingen zoeken en natuurlijk proberen de juiste plaatsen op de foto’s terug te vinden.
– Nature walking: rustig wandelen in de bossen, luisteren naar de vogels en genieten van de prachtige natuur.

Het waren dagen vol plezier, avontuur en teamwork. We leerden elkaar nog beter kennen en ontdekten nieuwe talenten.

Kortom: bosklassen in Durbuy = een herinnering om nooit meer te vergeten.

Deze week startte ons nieuwe schooljaar in klas L6.
De eerste dagen voelden een beetje spannend, maar ook leuk.
Iedereen had er duidelijk zin in.
Dit jaar doen we mee aan het High Five-project.
High Five wil kinderen stimuleren om te voet of met de fiets naar school te komen.
Het project draait rond duurzaamheid en veiligheid in het verkeer.
We leren hoe belangrijk gezonde en milieuvriendelijke keuzes zijn.
Samen dragen we zo bij aan een fijnere schoolomgeving.

Niet alleen L6, maar ook L1 doet mee.
Daarom kreeg elke leerling van L1 een buddy uit L6.
De jongsten mochten zelf kiezen wie hun maatje werd.
Dat zorgde voor blije gezichten en grappige combinaties.
Iedereen voelde zich trots om een buddy te zijn.
De leerlingen van L6 namen hun taak heel serieus.
De kinderen van L1 waren nieuwsgierig en enthousiast.
Zo ontstond er meteen een fijne band tussen beide klassen.

Om het project officieel te starten, trokken we samen op wandel.
We gingen op pad door de straten van Kuurne.
Onderweg zochten we naar de High Five-borden.
Die borden staan verspreid in de buurt van de school.
Ze herinneren ons eraan dat stappen en fietsen belangrijk zijn.
Telkens wanneer we een bord zagen, gaven we elkaar een high five.
Dat zorgde voor veel plezier onderweg.
De wandeling werd zo een echte ontdekkingstocht.

We zagen de schoolomgeving eens met andere ogen.
Soms viel ons op waar veel auto’s passeren.
Andere keren ontdekten we rustige straten om te fietsen.
De kleinsten stelden nieuwsgierige vragen aan hun buddy.
De oudsten gaven tips over veilig oversteken en fietsen.
Iedereen hielp elkaar waar nodig.
Zo leerden we dat samenwerken vanzelf kan gaan.
En dat het leuk is om samen op stap te zijn.

Terug op school blikten we tevreden terug.
We vertelden elkaar welke borden we het mooiste vonden.
Sommige kinderen maakten al plannen om vaker te voet te komen.
Anderen willen binnenkort samen fietsen.
Het High Five-project is dus echt van start gegaan.
We kijken uit naar de volgende uitdagingen.
Met L6 en L1 samen wordt dit een duurzaam en gezellig jaar!